วันนี้ได้ชวนเด็กๆ ที่สนใจ มาลองทำผักและผลไม้กระดาษกัน
(จาก หนังสือ กระดาษกลายร่าง โดย กุลวรา ชูพงศ์ไพโรจน์, อำไพ ศิริธัญพงษ์, สุเทพ กิตติสุนทร)
ซึ่งเด็กก็สนใจกันทุกคน และตั้งใจทำชิ้นงานอย่างเต็มที่ แล้วก็แน่นอนว่าพวกเขาต้องทุ่มเทพลังอย่างมหาศาลในการสร้างผักหรือผลไม้ขึ้นมาสักผลหนึ่ง ทั้งในการทำความเข้าใจแบบ
การตัดกระดาษเป็นชิ้นเล็กๆ การประเมินระยะและขนาดเพื่อสร้างรูปทรงที่สมดุล
รวมทั้งการใช้นิ้วกดกระดาษให้ติดกาวอยู่เป็นเวลานาน
(จาก หนังสือ กระดาษกลายร่าง โดย กุลวรา ชูพงศ์ไพโรจน์, อำไพ ศิริธัญพงษ์, สุเทพ กิตติสุนทร)
ซึ่งเด็กก็สนใจกันทุกคน และตั้งใจทำชิ้นงานอย่างเต็มที่ แล้วก็แน่นอนว่าพวกเขาต้องทุ่มเทพลังอย่างมหาศาลในการสร้างผักหรือผลไม้ขึ้นมาสักผลหนึ่ง ทั้งในการทำความเข้าใจแบบ
การตัดกระดาษเป็นชิ้นเล็กๆ การประเมินระยะและขนาดเพื่อสร้างรูปทรงที่สมดุล
รวมทั้งการใช้นิ้วกดกระดาษให้ติดกาวอยู่เป็นเวลานาน
ดังนั้นพวกเขาจึงดีใจมากเมื่องานสำเร็จ พร้อมกันนั้นก็แทบหมดเรี่ยวหมดแรงลงไปด้วย น่าสงสารทีเดียว55+ การเล่นก็เหนื่อยเช่นนี้ กระนั้นก็ยังมีบางคนที่ได้ลองทำถึงสองชนิด
สำหรับหนังสือนิทานซึ่งไม่เคยมีสักครั้งที่จะถูกหลงลืมหรือขาดหายไปจากกิจกรรมเหล่านี้
ก็ได้รับความสนใจเป็นพิเศษจากผู้ปกครองเด็กเล็กๆ ค่ะ
ดีใจแทนนิทานและผู้วาดผู้เขียนนิทานเหล่านั้นขึ้นมาด้วยเสมอ
ช่วงท้ายๆ ของงาน เด็กกับผู้ใหญ่จะมาสรุปกิจกรรมร่วมกันเป็นเวลาสั้นๆ
และเด็กๆ ก็จะนำชิ้นงานของตนเองไปให้ผู้ใหญ่ได้ร่วมชื่นชม
รวมทั้งบอกเล่าบรรยากาศ ความคิด ความรู้สึกระหว่างที่ได้ทำกิจกรรมให้ผู้ใหญ่ได้ฟังด้วย
ทางด้านผู้ใหญ่ก็จะส่งตัวแทนออกมาแสดงความยินดีกับเด็กๆ
โดยการมอบของขวัญเล็กๆ น้อยๆ เสมือนเป็นกำลังใจให้กับการเรียนรู้ของลูกหลาน
ถึงตอนกลับบ้าน ผู้ใหญ่ก็จะเดินเคียงข้างเด็กๆ ซึ่งต่างหอบหิ้วผลงานเต็มไม้เต็มมือค่อยเดินลงบันได (อันที่จริงของก็ไม่มากอะไรนักหรอกค่ะ แต่พอดีว่ามือเขาเล็ก55)
และแล้วกิจกรรมก็จะจบสวยๆ แบบนี้ทุกทีไป