บทกวี "ต้นกะเพราอันอ่อนแอ"
มันยังอ่อนแอ
ไม่โตเท่าไหร่
เหมือนเด็กทารก
ฉันรู้สึกเป็นห่วง
ไม่โตเท่าไหร่
เหมือนเด็กทารก
ฉันรู้สึกเป็นห่วง
ตอนฝนตก
ตอนที่ลมพัด
เพราะมันยังอ่อนแอ
อาจจะหักก็ได้
ฉันเคยปลูกต้นไม้ต้นอื่น
ฉันยังไม่เคยมีความสุข
แต่ปลูกกะเพราต้นนี้
ฉันมีความสุข
เป็นความสุขที่ฉันสร้างขึ้นมาเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น